Join Now on WhatsApp
Ek Phool Ni Atmakatha Nibandh: મારા જીવનની શરૂઆત એક નાનું બીજ હતું. હું નાનું બીજ હતો, ધરતીમાં દફનાવાયેલું, ઠંડી અને તાપના ફેરફારની સાથે હું મારા શરીરમાંથી અંકુરવા લાગ્યો. હું છૂપાયેલી ધારતીમાંથી ક્યારેક આકાશ તરફ પહોંચવા ઈચ્છતો હતો, અને અંતે હું એક નાનું નરમ પાંદડું બની, ખીલી ગયો.
Ek Phool Ni Atmakatha Nibandh: સુંદર જીવનની શરૂઆત
કેટલાંય દિવસો સુધી હું એના માટે રાહ જોઈ રહ્યો હતો કે જ્યારે મને પણ સૂર્યનાં કિરણો સ્પર્શશે અને હું આખી દુનિયામાં મારી ખીલી ગયેલી સુંદરતા ફેલાવી શકીશ. અને તે દિવસ આવ્યો! મારો ચહેરો સૂર્યની નરમ કિરણો સાથે ખીલી ગયો, હું સુગંધિત થવાં લાગ્યો અને લોકો મારા પર પ્રેમ વરસાવતા રહ્યા. મેં મારા મનમાં વિચાર્યું કે ‘આ તો મારું આખું જીવન છે, આ સુખદ ક્ષણો ક્યારેય ખતમ નહીં થાય.’
વિવિધ ફુલો અને મારી મિત્રતા
બગીચામાં મારી આસપાસના ફૂલો પણ મને મળવા આવ્યાં. ગુલાબની સાથે મારી ખાસ મિત્રતા હતી. ગુલાબને જોતા હું વિચારતો કે ‘ક્યાં હું નરમ અને શાંત, તો ક્યાં એ તીખી અને સુંદર.’ મારું જીવન સુગંધથી ભરેલું હતું, પંખીઓની મીઠી કૂજન સાથે દિવસ વીતી જતો હતો. મારા જીવનમાં કોઈ ચિંતાઓ નહોતી.
મારા દિવસો ડગમગાવવા લાગ્યા
પણ, દરેક સુંદર જીવનમાં એક વળાંક આવે છે. એક દિવસ, હળવા પવનની સાથે મારો પાંદડો સૂકાઈને જમીન પર પડ્યો. હું હજુ પણ જાણતો ન હતો કે મારી કેડી હવે બદલી જશે. સમય પસાર થતો રહ્યો અને મારા બીજાં પાંદડા પણ જમીન પર પડવા લાગ્યાં.
કરમાયેલા ફૂલની વેદના
હવે મારું શરીર ધીમે ધીમે શોષાઈ રહ્યું હતું. હું જાણતો હતો કે મારી સુગંધ હવે ઓછું થતી જશે. મને લાગે છે કે હું જાણે એક ભૂલી ગયેલી યાદી છું, જે કોઈના મનમાં રહી નથી. હું હવે મારી સુંદરતા ગુમાવી ચૂક્યો છું, અને મારી દશા કરમાયેલા ફૂલ જેવી થઈ ગઈ છે.
જીવનનો સત્ય
આજે મારી પર કોઈ નજર નાખતું નથી, અને હું જાતે મારી આ કથાને કહેવા માંડ્યો છું. જીવનનો સાચો અર્થ મરણમાં છે, આ એ સાહસ છે, જેને દરેક જીવ ચાખે છે. હું સૂર્યની સાથે ઉગ્યો, લોકોના દિલોમાં જગ્યા બનાવી અને હવે કરમાઈને મારા જીવનને પૂર્ણતા તરફ લઈ જઈ રહ્યો છું.
અંતિમ આભાર
જ્યારે મને ફૂલની જાતના સૌંદર્યની ખબર પડી, ત્યારે મેં શીખી લીધું કે જીવનની મૂલ્યવાન ક્ષણો ફૂલની જેમ છે – ઉગવા, ખીલવા અને પછી કરમાવા.
